Koniec w Kownie. Kowno to ostatnie miasto które odwiedzamy, tu zaczyna się początek końca wyprawy.
To miasto w którym ponownie po dniu spędzonym oddzielnie łączymy się w jedna drużynę z Rafami, jest to też miasto gdzie podsumowujemy przeżycia i przygody, wspominamy chwile spędzone razem, porządkujemy emocje i snujemy nieśmiałe plany na następny raz.
Jednym słowem to jest ten moment kiedy kończy się nasza wyprawa. Ruszamy na wieczorny spacer po Kownie, jednak nie ma już w nas tej adrenaliny i głodu nowych wrażeń które towarzyszyły nam w ostatnich tygodniach. Dziś wieczorem jest czas rozmyślań, wyciszenia i podsumowania tego co za nami i planowania tego co nas czeka w przyszłości.
Wolnym krokiem przemierzamy deptaki Kowna idąc do historycznego centrum, otacza nas duży ruch i zgiełk miasta jednak ja mam wrażenie jakby między mną a przestrzenią miasta w którym jestem była szyba tłumiąca dźwięk i zniekształcająca go. Widzę obrazy , czuje zapachy i idę przed siebie, głowę mam jednak zajętą czym innym. Wiruje w niej tornado tysiąca wspomnień, emocji i doznań które próbuję uspokoić i okiełznać. Zajmie mi to cały wieczór.
_
Podczas tego spaceru wychodzi też z nas wszystkich zmęczenie podróżą. Czuć ducha powrotu do domu. Zmęczenie jest na tyle duże, że zbiorniki wrażeń tak obficie zatankowane że decydujemy się na rezygnacje z jutrzejszego dziennego zwiedzania Kowna (kiedyś tu wrócimy ) na rzecz powrotu dzień przed planowanym terminem. Jutro rano wyjeżdżamy z Kowna i wieczorem położymy się już w naszych domach w naszych łóżkach, wcześniej zmywając pył i kurz podróży, by powoli przegotować się do powrotu do rutyny dnia codziennego płynącego stałym rytmem który wybijają: praca – dom – dzieci – praca – dom – dzieci…
_
Dziś ma też miejsce bardzo miła sytuacja, Rafał z Rodziną zapraszają nas do bardzo sympatycznej knajpki na ostatni wyprawowy obiad przy dobrym rzemieślniczym piwku. Siedzimy, jemy, pijemy, jest bardzo miło i na tym skończę opis tego wydarzenia, to nasz niepowtarzalny moment którego nie chcę i nie umiem opisać, po prostu zostanie w naszych wspomnieniach.
Poza tym były dziś podczas spaceru tańce na ulicy, niesmaczne gofry na które dzieci czekały półtorej godziny, i wiele radości i szczęścia. Był to wieczór pełen skrajnych emocji od radości do przygnębienia, było nam ciepło i zimno, było pięknie.
W Kownie mieliśmy bardzo fajny hostel, blisko starówki, wygodny, czysty i można było wygodnie zaparkować na ulicy pod samymi drzwiami. Polecam nocleg w tym miejscu zwłaszcza że dopełnieniem szczęścia były świetne ceny.